این روزها ارتباطات بی سیم با توجه به توانایی در برقراری ارتباطات راه دور و همچنین ظرفیت بالای انتقال پهنای باند بسیار مورد علاقه سازمان ها و شرکتهای بزرگ جهت اتصال شبکه های کابلی در ارتباطات شهری و بعضا بین شهری ست.
از طرفی دیگر شبکه های کامپیوتری جزء جدایی ناپذیر امور روزانه است و بدون اینگونه شبکه ها اغراق نیست اگر بگوییم که انجام کارهای روزانه مختل و یا حتی غیر ممکن خواهد شد .
لذا مدیران هوشمند همواره در برقراری ارتباطات بین شبکه ساختمان ها، چه از نوع کابلی و چه از نوع بی سیم، همواره اتفاقات غیر مترقبه را در نظر گرفته و سعی در تامین لینک پشتیبان جهت اطمینان از تداوم ارتباط را دارند .
هنگام تهیه لینک پشتیبان منطقا نوعی از ارتباط به عنوان پشتیبان در نظر گرفته می شود که با ارتباط اصلی به لحاظ ذاتی متفاوت باشد . به عنوان مثال زمانی که ارتباط اصلی به صورتارتباط رادیویی برقرار شده باشد ، تلاش می شود که لینک پشتیبان به روش کابلی یا روش های مشابه تامین گردد.
هنگامی که ارتباط رادیویی به عنوان ارتباط اصلی انتخاب شود و امکانی جهت برقراری انواع ارتباطات دیگر در راستای تامین لینک پشتیبان وجود نداشته باشد ، از یک ارتباط رادیوی دوم جهت تامین اطمینان از تداوم برقراری سرویس ارتباطی استفاده می گردد .
سوالی که مطرح می گردد این است که ارتباط رادیویی ثانویه چگونه می تواند اطمینان از برقراری سرویس ارتباطی را افزایش دهد ؟
پاسخ این است که یک ارتباط رادیویی بعنوان لینک پشتیبان در موارد زیر می تواند به برقراری سرویس ارتباطی کمک کند :
- به وجود آمدن مشکل در سخت افزار ارتباط رادیویی نخست
- ایجاد مشکل رادیویی در ارتباط اول نظیر پیش آمد نویز و آلودگی فرکانسی در فرکانس کاری لینک ارتباطی نخست
همچنین ارتباط رادیویی دوم با اتخاذ تدابیر لازم می تواند به نوعی در شبکه مورد استفاده قرار گیرد که در زمان سلامت ارتباط نخست به افزایش پهنای باند مورد استفاده نیز کمک کند .
با توجه به توضیحات فوق بسیاری از ارتباطات رادیویی به خصوص در حوزه مخابرات به طریق MHS 1+1 راه اندازی و مورد استفاده قرار می گیرد .
جهت برقراری ارتباطات رادیویی ۱+۱ ، تجهیزات مورد استفاده می بایست دارای قابلیت های ویژه ای جهت تامین نیازهای چنین ارتباطاتی باشند .
مهمترین نیاز در برقراری ارتباطات رادیویی ۱+۱ ، توانایی تجهیزات در برقراری ارتباطات رادیویی با استفاده از فرکانس های متفاوت در ارتباط نخست و دوم است .